In deze dissertation wordt ingegaan op de volgende vraag:

Waarom blijven sommige langgestraften tot op strafeinde in de gevangenis, eerder dan vervroegd de gevangenis te verlaten?

De thesis bevat een korte inleiding, vier substantieve hoofdstukken en een discussie en conclusie.

Gebaseerd op een onderzoek bij veroordeelden met een straf van meer dan 3 jaar (hier: langgestraften) in de hoogbeveiligde gevangenis van Andenne, in het Franstalig landsgedeelte van België, biedt dit onderzoek een antwoord op de vraag waarom bepaalde langgestraften tot strafeinde in de gevangenis verblijven in het discretionair systeem van vervroegde vrijlating dat in België bestaat.

In totaal zijn 56 gedetineerden geïnterviewd en hun administratieve gegevens bestudeerd (gedetineerdendossier en hun dossier omtrent invrijheidstelling). Bovendien is er ook een kwantitatieve test op basis van een groter aantal (n = 231). De kwalitatieve en kwantitatieve onderdelen van het onderzoek gaan in op een theoretisch model van strafeinde dat bestudeerd is aan de hand van 12 hypothesen.

De resultaten verschaffen enige bevestiging van het model omtrent strafeinde. Daarnaast kon een ‘kantelmoment’ geïdentificeerd worden. Gedetineerden die tot strafeinde blijven, doen dat maar vanaf een bepaald moment. Vanaf een bepaald ogenblik wordt het voor hen interessanter om hun ganse straf uit te zitten in de gevangenis ten nadele van het bekomen van een modaliteit van vervroegde invrijheidstelling. Dit onderzoek werpt ook licht op bredere elementen die naar de kern zelf gaan van discretionaire invrijheidstelling (bvb. de waarde van individuele vrijheid bij de procedure tot invrijheidstelling, de negatieve kanten van discretionaire vervroegde invrijheidstelling, waaronder ‘strafdispariteit’, ‘het spel van invrijheidstelling’ en ‘de pijnen van vervroegde invrijheidstelling’).

In this dissertation, the following question is tackled:

Why do some long-term prisoners max out from prison, rather than obtain a modality of early release?

The dissertation includes a brief introduction, four substantive chapters and a discussion and conclusion.

Based on a study of prisoners with a sentence over 3 years (here: long-term prisoners) in the highly secured prison of Andenne, in the francophone part of Belgium, the research provides an answer to the question why some long-term prisoners max out in the discretionary early release system that exists in Belgium.

In total, 56 prisoners are interviewed and their administrative data (prison file and release file) are studied. Furthermore, a quantitative assessment is provided of a larger sample (n = 231). The qualitative and quantitative parts of the study are focused on a theoretical model of maxing out, which is studied on the basis of 12 hypotheses.             

The results provide evidence for the model of maxing out. Additionally, a ‘tipping point’ could be identified. Prisoners that are maxing out, do so only from a certain point; at one point, it becomes more interesting for them to serve their entire sentence in prison rather than obtain a modality of early release. Furthermore, the study also sheds light on larger issues that go to the hearth of discretionary early release itself (e.g. the value of individual liberty in release proceedings, the downsides to discretionary early release, including ‘sentence disparity’, ‘the release game’ and the ‘pains of early release’).